kenning
 
Encyklopedia PWN
kenning
[starogerm.],
charakterystyczny dla poezji skaldów środek poet.; rodzaj metafory zbudowanej z rzeczowników;
kenning był co najmniej dwuczłonowy, większa liczba członów była licencją poet., np. „pas ziemi” — morze, „bóg rumaka morza” — dowódca okrętu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia