kanclerz
 
Encyklopedia PWN
kanclerz
[łac.]:
1) w średniowieczu dostojnik kierujący kancelarią panującego, zwykle duchowny; sprawował nadzór nad polityką zagr. i częściowo wewn. państwa. W dawnej Polsce jeden z najwyższych urzędników państw., prowadzący politykę zagr. i kierujący kancelarią króla lub książąt dzielnicowych; od XIV w. pozostał kanclerz krak., który stał się kanclerzem kor. (ogólnopol.); po unii lubel. 1569 kanclerz w. kor. i odrębny litew., wraz ze swymi zastępcami (podkanclerzymi) wchodzili w skład senatu; urząd zlikwidowany 1795;
2) obecnie tytuł szefa rządu w Niemczech i Austrii;
3) w Wielkiej Brytanii Lord Kanclerz (Lord Chancellor) — przewodniczący obrad Izby Lordów;
4) w kurii biskupiej kapłan, którego zadaniem jest czuwanie nad sporządzaniem akt kurialnych oraz strzeżenie ich w archiwum kurii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia