kamera filmowa, kamera zdjęciowa,
przyrząd, zazwyczaj optyczno-mechaniczno-elektryczny (współcześnie także częściowo elektroniczny), do rejestrowania na taśmie filmowej obrazów obiektów znajdujących się w ruchu, — na taśmie filmowej (szerokość 16, 35, 65 lub 70 mm — w kamerach filmowych zawodowych; 8, 9,5 lub 16 mm — w kamerach filmowych amatorskich) przesuwanej skokowo, zwykle za pomocą mechanizmu chwytakowego;
kamera filmowa
Encyklopedia PWN
w kamerach filmowych zawodowych wykonuje się zazwyczaj 24 zdjęcia (klatki) na s, a w kamerach filmowych amatorskich 8 i 9,5 mm — 16 zdjęć na s; taśma w chwilach zatrzymania za obiektywem jest odsłaniana przez specjalną migawkę; (wtedy następuje naświetlenie); w kamerze filmowej można stosować obiektywy fotograficzne o różnej długości ogniskowej, obecnie stosuje się głównie obiektywy zmiennoogniskowe (zoom, transfokator), umożliwiające płynne zmniejszanie lub powiększanie kąta widzenia kamery i dające przy projekcji efekt zbliżania lub oddalania od filmowanego obiektu. Oprócz typowych kamer filmowych używa się również kamer filmowych specjalnych, np. do zdjęć przyspieszonych, zwolnionych (również poklatkowych), trickowych, panoramicznych, podwodnych; do kręcenia zdjęć filmowych, w przypadku jednoczesnego nagrywania dźwięku (za pomocą kamery dźwiękowej), używa się kamer filmowych bezszmerowych (o specjalnej obudowie). Zdjęcia filmowe robi się „z ręki” (kamery filmowe ręczne — głównie reporterskie i amatorskie), bądź umieszczając kamerę filmową na specjalnym wózku lub na tzw. kranie zdjęciowym itp. Poprzednikami kamer filmowych były: kinetograf Th.A. Edisona i W. Dicksona (1891), pleograf i biopleograf K. Prószyńskiego (1894 i 1899) oraz kinematograf A. i L. Lumière’ów (1895).
