kakaowiec
 
Encyklopedia PWN
kakaowiec, Theobroma,
rodzaj roślin okrytozalążkowych, drzewiastych z rodziny zatwarowatych (Sterculiaceae),
ok. 22 gat. drzew, rosnących dziko w lasach równikowych północnej części Ameryki Południowej i w Ameryce Środkowej; niektóre gat. uprawiane na plantacjach, najpospolitszy w uprawie kakaowiec właściwy, Th. cacao, drzewo wys. 10–15 m; liście podłużnie jajowate, skórzaste, całobrzegie; kwiaty drobne, żółtaworóżowe lub czerwonobrunatne, wyrastające z pni i konarów (kaulifloria); owoc — podłużna, bruzdkowana jagoda, dł. 20–30 cm, z 20–60 nasionami (tzw. ziarna kakaowe), czerwonawymi lub brunatnymi (po wstępnej obróbce owoców); zawierają (po wysuszeniu) m.in.: ok. 6% wody, 55% tłuszczu, 1,5% alkaloidu teobrominy, 5,8% skrobi, 4% związków miner.; służą do wyrobu czekolady, kakao naturalnegomasła kakaowego; używane już w czasach przedkolumbijskich do sporządzania napoju, zw. chocolatl, podobnie jak aromatyczny miąższ owoców (napój oszałamiający, znany do dziś w Brazylii). Kakaowiec właściwy jest uprawiany gł. w Afryce Zachodniej (ok. 60% świat. produkcji), Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej, na Filipinach i w Indonezji, a na mniejszą skalę w całym pasie przyrównikowym.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kakaowiec, owocefot. A. Sierpińska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia