kajakarstwo
 
Encyklopedia PWN
kajakarstwo,
grupa dyscyplin sport. uprawianych na kajakach i kanadyjkach obejmująca: k. klasyczne (tzw. płaskie) i górskie oraz maraton kajakowy, k. żaglowe i piłkę kajakową (tzw. kajak polo);
także rodzaj turystyki wodnej. Kajakarstwo klasyczne jest rozgrywane w konkurencjach kajaków z załogą 1-, 2- i 4-osobową (K-1, K-2, K-4) oraz kanadyjek w tych samych konkurencjach (C-1, C-2, C-4), na dystansach — kobiety: 200 m i 500 m, mężczyźni: 200 m, 500 m i 1000 m (do 1992 również 10 000 m). Maraton kajakowy jest rozgrywany na dystansie 42,195 km w konkurencjach — kobiety: K-1 i K-2, mężczyźni: K-1, K-2, C-1 i C-2. Piłka kajakowa jest grą zespołową, w Polsce nie uprawiana. Kajak (kanu) był już znany prymitywnym ludom eskimoskim, jako środek poruszania się i transportu; używali go też Indianie z Ameryki Północnej i mieszkańcy wysp M. Karaibskiego; kajakarstwo sport. zaczęło się rozwijać (gł. w Wielkiej Brytanii, Niemczech i USA) w poł. XIX w.; pierwsze zawody w Europie odbyły się 1881 na Odrze we Wrocławiu; 1924 zostało utworzone Międzynar. Przedstawicielstwo Sportu Kajakowego (niem. Internationale Repräzentantschaft für Kanusport, IRK), którego kontynuacją jest zał. 1946 Międzynar. Federacja Kajakowa; od 1936 kajakarstwo znajduje się w programie igrzysk olimpijskich; od 1969 są organizowane mistrzostwa świata. W Polsce rozwój kajakarstwa był związany z krajoznawstwem i turystyką; pierwszy klub turystyki kajakowej powstał 1924 w Mysłowicach na Śląsku; 1930 został zał. Pol. Związek Kajakowy (PZKaj.); pierwsze mistrzostwa Polski odbyły się 1932; kajakarstwo górskie zostało włączone do programu mistrzostw Polski 1934; od 1936 Polacy startują na igrzyskach olimpijskich; do 2003 pol. kajakarze zdobyli 14 medali olimpijskich (4 srebrne i 10 brązowych); największe sukcesy odnieśli: G. Śledziewski — 3-krotny mistrz świata 1971 i 1975 (K-1 1000 m) i 1974 (K-2 500 m) oraz 5-krotny wicemistrz 1970–79; I. Dylewska — zdobywczyni 2 brązowych medali olimpijskich 1988 i 1992 (K-1 500 m); para kanadyjkarzy M. Dopierała i M. Łbik — wicemistrzowie olimpijscy 1988 (C-2 500 m) i zdobywcy brązowego medalu 1992 (C-2 1000 m); P. Markiewicz — 2-krotnie mistrz świata (1995) i brązowy medalista olimpijski (1996). Pol. kajakarze górscy M. Staniszewski i K. Kołomański wywalczyli wicemistrzostwo olimpijskie (2000) w slalomie kajakowym w konkurencji C-2.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia