kadencja
 
Encyklopedia PWN
kadencja
[łac.],
muz.:
1) formuła melodyczna lub melodyczno-harmoniczna, kończąca utwór lub jego fragment; szczególnego znaczenia nabrała w funkcyjnym systemie dur-moll; kadencja doskonała (autentyczna) to następstwo dominanty (D) i toniki (T), poprzedzane także akordami o innych funcjach harmonicznych (w przykładzie nutowym: 1, 2, 3); kadencja plagalna, następstwo subdominanty (S) i toniki (T), jest dodawana niekiedy do kadencji autentycznej (4, 5); kadencja niedoskonała, zawieszona (półkadencja), kończąca się na D (6) lub paraleli T; kadencja zwodnicza wprowadza po D zamiast T inny akord, najczęściej paralelę T (7);
2) cadenza, odcinek utworu muz. o charakterze wirtuozowskim, improwizacyjnym, najczęściej w zakończeniu pierwszej części koncertu; początkowo improwizowana przez solistę, od czasów L. van Beethovena stała się integralną (zapisaną przez kompozytora) cząstką formy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia