joint venture

joint venture

[dżoınt wẹnczə^r; ang.] ,

ekon.

w szerszym znaczeniu — współpraca przedsiębiorstw krajowych z partnerami zagranicznymi, obejmująca różne jej formy: umowy dżentelmeńskie, umowy i kontrakty oraz inne formy niekapitałowej współpracy produkcyjno-usługowej, jak umowy licencyjne, o zarządzaniu, świadczeniu usług konsultingowych, pomocy marketingowej, franchisingowe; w węższym znaczeniu — forma międzynarodowej współpracy gospodarczej, polegająca na porozumieniu o tworzeniu nowej, wspólnej jednostki gospodarczej w celach produkcyjnych, handlowych lub usługowych; podstawowe formy joint venture: narodowe, w których uczestniczą partnerzy z tego samego kraju; zagraniczne — partnerzy z różnych krajów, z wyjątkiem kraju, w którym joint venture jest organizowane; międzynarodowe — partnerzy z różnych krajów, w tym również z kraju, gdzie joint venture ma swoją siedzibę; mieszane — w których jednym z udziałowców jest rząd kraju, w którym jest tworzone; do głównych motywów polskich przedsiębiorstw przystępujących do joint venture należą: pozyskiwanie źródeł finansowania inwestycji, uzyskanie łatwiejszego dostępu do obcego rynku, dostęp do nowych technologii, organizacji i metod zarządzania; w Polsce joint venture w węższym znaczeniu mogą być prowadzone w formie spółki z o.o. i spółki akcyjnej polskich podmiotów z podmiotami zagranicznymi lub z wyłącznym udziałem podmiotów zagranicznych, z tym że wkład podmiotów zagranicznych nie może być niższy niż 20% kapitału zakładowego tworzonego joint venture.

Izabela Zawiślińska