jakość
 
Encyklopedia PWN
jakość,
filoz. jedna z 9 wyróżnionych przez Arystotelesa przypadłości, wyrażająca określoność substancji cielesnej i ujawniająca w niej specyficzne przyporządkowanie materii do formy;
przeciwstawna ilości (Arystoteles, I. Kant); rozróżnia się jakości stałe (dyspozycje), trudne do zmiany, bo związane z różnicą gatunkową bytu, oraz jakości zmienne (stany), mogące przechodzić w swoje przeciwieństwa (np. chory — zdrowy). W filozofii europejskiej występował spór o obiektywny charakter jakości, łączący się z problemem obiektywności poznania i wartości poznawczej wrażeń zmysłowych; w sporze tym występowały 3 główne stanowiska: naiwny realizm (treść wrażeń zmysłowych jest tożsama z cechami postrzeganych przedmiotów), subiektywny idealizm (wrażenia zmysłowe są jedyną rzeczywistością) oraz realizm krytyczny, wg którego (w klasycznym sformułowaniu J. Locke’a) należy rozróżniać jakości pierwotne (np. rozciągłość, masa, ruch), mające charakter obiektywny i jakości wtórne, tj. zmysłowe (np. barwa, dźwięk, zapach), o charakterze subiektywnym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia