introspekcja
 
Encyklopedia PWN
introspekcja
[łac. introspectio ‘wgląd do wnętrza’],
psychol. jedna z najstarszych metod badawczych w psychologii, polegająca na obserwacji i analizie zjawisk oraz procesów psychicznych przez jednostkę, w świadomości której one zachodzą;
tradycyjnie określana jako doświadczenie bezpośrednie lub wewn. i odróżniana od doświadczenia zewn. — ekstraspekcji, którego przedmiotem są zjawiska świata zewn.; była podstawową metodą badawczą psychologii empirycznej w pierwszym okresie jej rozwoju (introspekcjonizm); na pocz. XX w. poddana krytyce, zwłaszcza przez przedstawicieli behawioryzmu, którzy wysunęli przeciwko niej zarzut niesprawdzalności formułowanych na jej podstawie twierdzeń i odrzucili jako metodę nienauk.; współcz. psychologia odróżnia nie poddający się weryfikacji akt introspekcyjny (konstatowanie własnych przeżyć wewn.) od wypowiedzi introspekcyjnej, mającej wszelkie cechy obserwowalnego zachowania, które jako takie może być źródłem obiektywnej informacji o człowieku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia