identyfikator

identyfikator

[fr. < łac.],

telekom. urządzenie umieszczane na obiektach identyfikowanych, zdolne do emitowania tylko jemu właściwego sygnału w postaci kodu, zwykle złożonego z ciągu bitów zero-jedynkowych;

zawiera antenę, przetwornik międzypalczasty (akustoelektronika) i współpracujący z nim programowany reflektor, w którym powstaje sygnał kodowany; jest częścią systemu identyfikacyjnego, w skład którego wchodzi ponadto nadajnik, wysyłający tzw. sygnał zapytania (paczkę fal elektromagnetycznych) do identyfikowanego obiektu, oraz odbiornik, odbierający przetworzony sygnał z i.; jest urządzeniem biernym — sygnał jest wytwarzany kosztem energii sygnału zapytania.