haploidalność
 
Encyklopedia PWN
haploidalność
[gr.],
zjawisko polegające na obecności w jądrze komórkowym jednego zestawu chromosomów;
w przypadku organizmów, u których występuje również stadium diplofazy, haploidalność powstaje w wyniku mejozy komórki diploidalnej, co umożliwia wytworzenie gamet (stanowi to pierwszy etap rozmnażania płciowego); każda gameta, dzięki niezależnej segregacji chromosomów i procesowi crossing-over, zawiera unikalny zestaw cech dziedzicznych diploidalnej komórki, z której ta gameta powstała; zlanie się 2 haploidalnych gamet prowadzi do powstania diploidalnej zygoty.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia