habitat
ekol. specyficzny zespół warunków środowiskowych niezbędnych do życia populacji określonego gatunku roślin lub zwierząt oraz dla zgrupowań organizmów;
[łac. habito ‘mieszkam’],
habitat
Encyklopedia PWN
habitat w wąskim rozumieniu oznacza warunki lub miejsca, w których spotyka się dany gatunek, np. dla hub są to pnie drzew, dla minowców (minowanie) — liście i łodygi roślin, dla dżdżownic — gleba; habitat w szerokim rozumieniu może pokrywać się z pojęciem biotopu lub siedliska, np. w przypadku zgrupowań drzew lasotwórczych; w szczególnych przypadkach, np. zgrupowań zwierząt kopytnych sawanny, habitat odpowiada pojęciu biomu.
