granica wiecznego śniegu, linia wiecznego śniegu,
geogr. powierzchnia (w przekroju pionowym linia) ograniczająca od dołu obszary, na których opad śniegu w ciągu roku jest wyższy niż jego ubytek w wyniku topnienia i parowania;
granica wiecznego śniegu
Encyklopedia PWN
położenie granicy wiecznego śniegu zależy głównie od średniej temperatury lata i od ilości opadów atmosferycznych; najwyżej wznosi się w pasie równikowym (do ok. 6 tys. m), skąd obniża się ku biegunom (w północnej Grenlandii i na Antarktydzie schodzi do poziomu morza); np. w Alpach leży na wysokości 2500–3200 m, w Himalajach — na wysokości 4500–6100 m; powyżej granicy wiecznego śniegu mogą się tworzyć lodowce, jeśli pozwala na to ukształtowanie rzeźby terenu.
