gięcie
 
Encyklopedia PWN
gięcie,
obróbka różnych materiałów, której celem jest trwała zmiana krzywizny przedmiotu, np. pręta, drutu, blachy, odkuwki, elementu z drewna (najczęściej bukowego) lub z tworzyw drzewnych.
G. metalu, obróbka plast. prowadzona na zimno lub po uprzednim nagrzaniu giętego elementu; rozróżnia się g. kuźnicze i g. tłocznicze; w kuźnictwie g. (swobodne lub w wykrojach gnących) elementu wyjściowego (np. odkuwki, pręta, kształtownika) przeprowadza się ręcznie lub maszynowo, na młotach albo giętarkach kuźniczych (giętarka); w tłocznictwie rozróżnia się wiele odmian g.: wyginanie, zaginanie, zwijanie, owijanie, zawijanie proste, doginanie, prostowanie, profilowanie; g. tłocznicze jest wykonywane najczęściej na prasach ogólnego przeznaczenia (za pomocą tłoczników), krawędziarkach (zaginanie blach) lub giętarkach rolkowych.
G. laserowe, wywoływanie wiązką światła laserowego naprężeń termicznych, prowadzących do zmiany kształtu przedmiotu bez przykładania sił zewn.; stosowane do g. powłok o różnej krzywiźnie (także z cienkiej folii), kształtowników, rur, rurek o bardzo małej średnicy. Przy g. na walcach materiałów trudno odkształcalnych (np. stali o wysokiej wytrzymałości) miejscowe podgrzanie materiału wiązką światła laserowego ułatwia uzyskanie małych promieni i dużych kątów.
G. drewna, obróbka przeprowadzana na giętarkach, poprzedzana zwykle obróbką hydrotermiczną, powodującą zmiękczenie materiału i zwiększenie podatności na odkształcenie; stosowane w produkcji mebli giętych (np. krzeseł), wieszaków, klepek do beczek, galanterii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia