getto ławkowe
 
Encyklopedia PWN
getto ławkowe,
odrębne ławki dla młodzieży żydowskiej w salach wykładowych wyższych uczelni w Polsce w okresie międzywojennym;
polskie nacjonalistyczne organizacje młodzieżowe dążyły do ograniczenia (numerus clausus) lub całkowitego wyeliminowania (numerus nullus) młodzieży żydowskiej z wyższych uczelni; urządzano burdy, które dezorganizowały naukę, często kończyły się fizycznym poszkodowaniem uczestników, zwłaszcza Żydów, a niekiedy śmiercią; oficjalny postulat stosowania getta ławkowego został wysunięty 1933, a 1937 wprowadzony przez większość rektorów wyższych uczelni za zgodą ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego W. Świętosławskiego; przeciwko gettu ławkowemu protestowało bezskutecznie wielu wybitnych uczonych polskich.
Bibliografia
M. Natkowska Numerus clausus, getto ławkowe, numerus nullus, „paragraf aryjski”. Antysemityzm na Uniwersytecie Warszawskim 1931–1939, Warszawa 1999.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia