fuzja
 
Encyklopedia PWN
fuzja
[fr.],
wojsk. długa ręczna broń palna z zamkiem skałkowym, wynaleziona w połowie XVII w. we Francji i rozpowszechniona w innych krajach;
w XVIII w. pojawiły się fuzje z bagnetem; w Polsce pierwsze fuzje pojawiły się 1700; dane o fuzjach w okresie napoleońskim: waga 5 kg, długość 150 cm, bagnet 30 cm, kaliber 16,5 mm; precyzja trafienia do 200 m, początkowa szybkość ok. 450 m/s; obecnie potoczna nazwa śrutowej strzelby myśliwskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia