funkcja Lagrange’a, lagranżjan, L,
funkcja współrzędnych uogólnionych q, prędkości uogólnionych &qdot.x; = dq/dt i czasu t;
funkcja Lagrange’a
Encyklopedia PWN
f.L. w pełni opisuje układ mech. swobodny lub z więzami holonomicznymi doskonałymi; stanowi różnicę 2 wielkości, z których jedna reprezentuje ruch układu, a druga — oddziaływanie (wewnątrz układu i z innymi układami); w mechanice nierelatywistycznej L = T − U, gdzie T — energia kinet. układu, U — uogólniona energia potencjalna układu; w mechanice relatywistycznej dla punktu materialnego lagranżjan L = S − U, gdzie 
(m0 — masa spoczynkowa punktu materialnego, v — jego prędkość, c — prędkość światła w próżni); przy znanej f.L. zasada najmniejszego działania (Hamiltona zasada) pozwala otrzymać równania ruchu układu (Lagrange’a równania ruchu), a twierdzenie Noether pozwala wyznaczyć całki ruchu.
(m0 — masa spoczynkowa punktu materialnego, v — jego prędkość, c — prędkość światła w próżni); przy znanej f.L. zasada najmniejszego działania (Hamiltona zasada) pozwala otrzymać równania ruchu układu (Lagrange’a równania ruchu), a twierdzenie Noether pozwala wyznaczyć całki ruchu. 
