fornir
 
Encyklopedia PWN
fornir
[niem.],
cienkie, zazwyczaj szerokie płaty drewna o grubości do kilku mm (okleina, obłóg);
f. są uzyskiwane na specjalnych obrabiarkach przez skrawanie: płaskie, obwodowe (łuszczenie), mimośrodowe lub stożkowe; f., zwłaszcza okleiny, są stosowane do pokrywania (oklejania) mebli, płyt stolarskich itp. F. mają różny rysunek w zależności od gat. drewna oraz sposobu i płaszczyzny skrawania, np. przy skrawaniu przekroju stycznego słoje roczne mają postać równolegle ułożonych warstw, niekiedy poprzecinanych smugami promieni rdzeniowych (f. warstwowe, np. cenione jesionowe); przy skrawaniu przekroju promieniowego, np. drewna dębowego, bukowego, otrzymuje się f. błyszczowe (o słabo zróżnicowanym przebiegu słojów rocznych, z widocznymi paskami) lub półbłyszczowe; f. z mniej szlachetnych gat. drewna (np. sosnowego) są używane do wyrobu sklejki.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia