fitosocjologia
 
Encyklopedia PWN
fitosocjologia
[gr.],
socjologia roślin, fitocenologia,
ekol. nauka o zbiorowiskach roślinnych;
nazwę „fitosocjologia” wprowadził pol. uczony J. Paczoski (1896), przedstawiając jednocześnie podstawy nowej dziedziny wiedzy; gł. założeniem fitosocjologii jest fakt współistnienia obok siebie różnych gat. roślin powiązanych właściwościami środowiska i tworzących fitocenozy, które są przedmiotem jej badań; koncentrują się one na poznaniu prawidłowości florystycznych poszczególnych fitocenoz oraz ich struktury poziomej i pionowej (synmorfologia — dział fitosocjologii), powiązaniu ich ze środowiskiem i wpływem na nie (synekologia), zmianami, jakie zachodzą w nich w czasie, czyli sukcesji ekologicznej (syndynamika — dział fitosocjologii), wyróżnianiu i identyfikacji jednostek typologicznych (syntaksonomia — dział fitosocjologii) oraz ich rozmieszczeniu geogr. (synchorologia — dział fitosocjologii). Fitosocjologia ma bardzo duże zastosowanie praktyczne; w leśnictwie jest pomocna w typologii leśnej (klasyfikacji lasów pod względem florystyczno-siedliskowym), hodowli i urządzaniu lasu; w łąkarstwie ułatwia ocenę wartości użytkowej zbiorowisk łąkowych; w melioracji umożliwia przewidywanie skutków różnych zabiegów agrotechn.; mapy roślinności potencjalnej dają wskazówki do racjonalnego wykorzystania różnych obszarów rolnych. Badania fitosocjol. są prowadzone intensywnie gł. w Europie, rozwijają się również m.in. w Japonii, Chinach, Izraelu, Indiach. Polska bardzo wcześnie włączyła się w nurt tych badań (pocz. XX w.), uzyskując wysoką pozycję dzięki ich poziomowi i liczbie; prace fitosocjol. publikuje się w kilku czasopismach nauk. Pol. Tow. Bot., przy którym istnieje Sekcja Geobotaniki i Ochrony Szaty Roślinnej zrzeszająca fitosocjologów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia