fagocytoza
 
Encyklopedia PWN
fagocytoza
[gr. phágos ‘pożeracz’, kýtos ‘naczynie’, ‘komórka’],
biol. rodzaj endocytozy, proces pochłaniania (pożerania) cząstek nieorg. oraz komórek lub ich fragmentów przez organizmy jednokomórkowe lub wyspecjalizowane komórki organizmów o bardziej złożonej budowie (fagocyty);
w procesie fagocytozy pobierany materiał jest otaczany przez nibynóżki komórki fagocytującej i zamykany w pęcherzyku fagocytarnym, fagosomie; fagosom łączy się z endosomem późnym, zawierającym enzymy hydrolityczne, tworząc większy pęcherzyk, tzw. fagolizosom, w którym odbywa się trawienie; niestrawione resztki pozostają w obrębie pęcherzyka i tworzą tzw. ciało resztkowe, którego zawartość może być usunięta na zewnątrz komórki na drodze egzocytozy. Fagocytoza odgrywa ważną rolę w funkcjonowaniu organizmu: umożliwia pobieranie pokarmu niektórym organizmom jednokomórkowym (np. amebom i orzęskom) oraz wielokomórkowym (np. gąbkom i parzydełkowcom), uczestniczy w usuwaniu zniszczonych komórek (np. erytrocytów u kręgowców) lub fragmentów komórek; bierze udział w procesach obronnych, pochłaniając np. bakterie chorobotwórcze, które wniknęły do organizmu. Termin wprowadzony 1833 przez I. Miecznikowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia