erastianizm
 
Encyklopedia PWN
erastianizm,
teoria religijno-polityczna o zależności Kościoła od państwa, głosząca, że Kościół otrzymuje swą władzę od państwa, oraz dopuszczająca apelację od władzy kościelnej do państwowej.
Twórcą e. był teolog protestancki, Th. Erastus (właściwie Th. Lüber lub Liber), autor Explicatio gravissimae quaestionis... (1589). Sformułował on założenia e. w polemice z głównym nurtem kalwińskim, który uzasadniał istnienie silnej władzy kościelnej. E., uznawany niekiedy za odmianę cezaropapizmu, był zwalczany zarówno przez katolików, akcentujących nadnaturalne źródło władzy hierarchów Kościoła oraz tradycyjną niezależność ich decyzji od sankcji władców świeckich, jak i przez kalwinów (T. Béza, prezbiterianie); znalazł jednak dopełnienie w koncepcjach negujących niezależność władzy kośc. (kwakrzy, baptyści, kongregacjoniści), pogłębiając przekonanie, że organy państw. mają uprawnienia sięgające także sfery religijnej. Zestawiany z koncepcją suwerenności, uzasadniał zwierzchnictwo władcy świeckiego w Kościele nar., a łączony z ideą tolerancji rel., wyznaczał fundament jedności państwa, skupiającego członków różnych wyznań, w którym władza świecka ustalała granice aktywności wspólnot wyznaniowych (Th. Hobbes).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia