enkaustyka
 
Encyklopedia PWN
enkaustyka
[gr. enkaustikḗ],
antyczna technika malarska, w której jako spoiwo był stosowany wosk pszczeli;
technika trudna i powolna, stosowana w malarstwie sztalugowym (zwłaszcza portretowym, np. fajumskie portrety, I–IV w.) i ściennym; polegała na nakładaniu na gorąco pędzlami lub ogrzewanymi szpachlami pigmentów wymieszanych z woskiem; dawała głębię kolorów, połysk i odporność na wilgoć; w starożytności była wysoko ceniona, w średniowieczu — całkowicie zapomniana.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Fajumskie portrety, portret kobiety, I/II w. — Museo Archeologico, Florencjafot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia