eneolit

eneolit

[łac. aeneus ‘brązowy’, gr. líthos ‘kamień’],

epoka miedzi, chalkolit,

archeol. okres przejściowy między końcowym etapem epoki kamienia (neolit) a epoką brązu, w trakcie którego wśród ludów neolitycznych weszły w użycie pierwsze wyroby z metalu, przede wszystkim z miedzi i złota;

nadal w powszechnym użyciu były narzędzia kamienne i krzemienne; czas trwania eneolitu był zróżnicowany terytorialnie; w Polsce pierwsze wytwory z miedzi pojawiły się w 2. połowie IV tysiąclecia p.n.e. w kulturze lendzielskiej i grupach kultury polgarskiej, jednak w porównaniu z terenami naddunajskimi i południowoeuropejskimi są to znaleziska niezbyt liczne i głównie importy, aczkolwiek są również znane ślady rodzimego odlewnictwa i kucia miedzi (Złota koło Sandomierza).

Koło jezdne. Wozy na kołach przedstawione na ceramice z Bronocic