emisja

emisja

[łac. emissio ‘wypuszczanie’],

fiz. wysyłanie przez układ materialny promieniowania elektromagnetycznego, cząstek elementarnych (elektronów, protonów, neutronów), cząstek α i in. jąder atomowych, atomów, cząsteczek lub fal sprężystych (akustycznych, sejsmicznych i in.);

w wyniku emisji energia układu się zmniejsza. Emisja promieniowania elektromagnetycznego jest wynikiem przejścia danego elementu materii, np. atomu, cząsteczki, ze stanu wzbudzonego do stanu o niższej energii; występuje przy: wzbudzeniu termicznym (silne ogrzanie), wyładowaniu elektr., naświetlaniu obiektu promieniowaniem, np. widzialnym lub rentgenowskim (luminescencja), ruchu zespołu ładunków elektr. (antena), oddziaływaniu bardzo prędkich elektronów z własnym polem (promieniowanie hamowania) lub ośr. (Czerenkowa promieniowanie). Emisja spontaniczna, samorzutna — emisja fotonów przez wzbudzone mikroukłady (atomy, cząsteczki, jony) niezależna od zewn. oddziaływań; jest zdarzeniem losowym, średni czas, po którym zachodzi — rzędu 10^–8 s. Emisja wymuszona, stymulowana — emisja fotonów przez wzbudzone mikroukłady pod wpływem działającego na nie zewn. wymuszającego promieniowania elektromagnetyczne o odpowiedniej częst.; występuje w laserach i maserach.