elżbietański styl
 
Encyklopedia PWN
elżbietański styl, ang. Elizabethan Style,
styl charakterystyczny dla wczesnej fazy renesansu angielskiego, związany głównie z okresem panowania Elżbiety I (1558–1603); najpełniejsze odbicie znalazł w architekturze świeckiej i wyposażeniu wnętrz;
pałace i rezydencje wiejskie (Longleat, po 1567; Holland House w Londynie 1607) oraz budowle szkolne (Wadham College w Oksfordzie), które łączyły cechy rodzimego gotyku, widoczne w bryle i konstrukcji budynków z renesansową ornamentyką i układem przestrzennym pozostającymi pod wpływem sztuki włoskiej, flamandzkiej i niemieckiej; oraz w dekoracji i wyposażeniu wnętrz (boazerie, sztukaterie, kominki, bogactwo ornamentyki) i meblarstwie, które charakteryzowało dążenie do masywności i architektonizacji rzeźbiarskiej (krzesła o toczonych podstawach, skrzynie, łoża z baldachimami, kredensy, długie stoły); styl elżbietański bywa łączony z tzw. stylem Jakuba I (Jacobean style).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Hatfield House, pałac, 1607–11fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia