ebionici
 
Encyklopedia PWN
ebionici,
religiozn. judeochrześc. herezja działająca I–V w. gł. w Palestynie i Syrii; nazwa pochodzi od hebrajskiego ebion [‘ubogi’];
ebionici prowadzili życie zbiorowe oparte na zasadach dobrowolnego ubóstwa; zachowali prawo mojżeszowe i nie uważali Jezusa Chrystusa za Boga; prawdopodobnie przetrwali do V w. lub inwazji Arabów (673).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia