dziesięciobój lekkoatletyczny
 
Encyklopedia PWN
dziesięciobój lekkoatletyczny,
sport wielobój lekkoatletyczny dla mężczyzn;
obecnie dziesięciobój lekkoatletyczny jest rozgrywany zwykle w ciągu 2 kolejnych dni: pierwszy dzień — bieg na 100 m, skok w dal, pchnięcie kulą, skok wzwyż, bieg na 400 m; drugi dzień — bieg na 110 m przez płotki, rzut dyskiem, skok o tyczce, rzut oszczepem, bieg na 1500 m; zwycięża zawodnik, który uzyskał największą liczbę punktów (liczonych według specjalnych tabel) w 10 konkurencjach; w programie igrzysk olimpijskich od 1904 (obejmował inne konkurencje lekkoatletyczne); od 1923 mistrzostwa Polski; najlepszymi zawodnikami w tej konkurencji w historii igrzysk byli: J. Thorpe, D. Thompson, N. Awiłow, R. Mathias; z Polaków najlepsze wyniki w dziesięcioboju lekkoatletycznym osiągali m.in. R. Katus (brązowy medalista olimpijski 1972), R. Skowronek (mistrz Europy 1974), S. Chmara (halowy mistrz świata 1999 i Europy 1998).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia