dzięcioły
 
Encyklopedia PWN
dzięcioły, Picinae,
podrodzina ptaków z rodziny dzięciołowatych obejmująca większość gatunków dzięciołów;
żywią się pokarmem zwierzęcym (głównie owady wyciągane spod kory drzew oraz z ziemi) oraz roślinnym (owoce i nasiona); aby dostać się do nasion liczne gatunki wciskają orzech, szyszkę lub inny owoc w szczelinę kory lub między gałęzie i tak osadzone obłuskują lub rozbijają; wykonują to w dogodnym, znanym sobie miejscu zwanym kuźnią; w Polsce 9 gatunków, wszystkie chronione; najliczniejszy dzięcioł duży, Dendrocopos major — długość ciała ok. 23 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 44 cm; biało-czarny z czerwonym podbrzuszem, samiec z czerwoną plamką na potylicy; zamieszkuje lasy, parki i aleje, najrzadszy w Polsce dzięcioł białoszyi, Dendrocopos syriacus — podobny do dzięcioła dużego; zamieszkuje nielicznie niewielkie lasy liściaste, ogrody i parki w południowo-wschodniej części kraju; największy dzięcioł czarny, Dryocopus martius — długość ciała ok. 50 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 75 cm; obie płcie czarno ubarwione; samiec z czerwoną czapeczką na głowie; najmniejszy dzięciołek, Dendrocopos minor — długość ciała ok. 14 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 28 cm; biało-czarny; u samca czerwona czapeczka; ponadto dzięcioł średni, Dendrocopos medius, dzięcioł zielony, Picus viridis, dzięcioł zielonosiwy, Picus canus, dzięcioł białogrzbiety, Dendrocopos leucotos, dzięcioł trójpalczasty, Picoides tridactylus, dzięcioł syryjski, Dendrocopos syriaus.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Dzięcioł duży, Dendrocopos majorfot. S. Wąsik/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia