dyktatura
 
Encyklopedia PWN
dyktatura
[łac.],
forma rządów arbitralnych (wyłączonych spod kontroli społecznej), sprawowanych przez jednostkę (absolutyzm, cezaryzm) lub wąską grupę, w starożytnym Rzymie urząd dyktatora;
dyktatura jest charakterystyczna dla reżimów autorytarnych (autorytaryzm) i totalitarnych (totalitaryzm), w przeciwieństwie do demokracji; kulminacja i koncentracja władzy w rękach dowódcy wojskowego będącego zarazem realnym lub potencjalnym przywódcą państwa, np. dyktator powstania narodowego, naczelnik; dyktatura klasy, w teorii marksistowskiej synonim panowania klasowego lub określenie takiej jego formy, która opiera się na pozbawieniu praw i wyłączeniu innych klas z udziału w życiu publicznym; jednym z typów dyktatury klasy jest dyktatura proletariatu; w praktyce politycznej leninizmu, stalinizmu, maoizmu hasło dyktatury proletariatu stało się ideologicznym uzasadnieniem dla totalitarnej formy rządów aparatu partyjno-biurokratycznego (w tym służby bezpieczeństwa).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia