dyftong

dyftong

[gr. di ‘podwójny’, phthóngos ‘dźwięk’],

samogłoska składająca się z 2 segmentów różniących się stopniem otwarcia, np. diabeł (ia);

nie tworzą dyftongu 2 kolejne segmenty samogłoskowe należące do różnych sylab, np. opozycję: na-ú-ka, pau-za.