dualizm korpuskularno-falowy
 
Encyklopedia PWN
dualizm korpuskularno-falowy,
właściwość materii polegająca na tym, że w pewnych zjawiskach ujawnia się jej natura falowa, w innych — korpuskularna;
fizyka klasyczna, przyjmująca istnienie dwu różnych rodzajów materii: substancji (zbudowanej z korpuskuł, cząstek) i pola elektromagnetycznego (którego zaburzenie — fala elektromagnetyczna — stanowi promieniowanie elektromagnetyczne), nie potrafiła wyjaśnić wielu zagadnień fizycznych (m.in. energetycznego rozkładu widma promieniowania cieplnego, zjawiska fotoelektryczne). Przyjęcie założenia o nieciągłej (korpuskularnej, fotonowej) strukturze promieniowania (A. Einstein 1905) pozwoliło usunąć powstałe trudności. Jednocześnie odkrycie dyfrakcji elektronów wykazało, że cząstki obdarzone masą, oprócz właściwości korpuskularnych, przejawiają cechy falowe (fale de Broglie’a). Uznanie podwójnej natury materii jest podstawą fizyki współczesnej, w szczególności mechaniki kwantowej i kwantowej teorii pola.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia