drukowanie cyfrowe, drukowanie digitalne,
metody drukowania, w których wykorzystuje się dane w postaci cyfrowej zgromadzone w komputerze.
drukowanie cyfrowe
Encyklopedia PWN
Materiał przeznaczony do reprodukcji (tekst, ilustracja kreskowa lub wielotonalna) jest przetwarzany za pomocą specjalnego programu komputerowego na postać cyfrową, a następnie poddawany montażowi elektronicznemu, polegającemu na odpowiednim rozmieszczeniu elementów reprodukowanego obrazu na ekranie monitora i ustaleniu kolejności stron publikacji. Obrazy stron są przenoszone albo bezpośrednio na podłoże drukowe, albo na płytę lub cylinder formowy, zamontowane w maszynie drukującej, a z nich na podłoże drukowe. Podłoże może mieć postać taśmy lub arkuszy.
Rozróżnia się drukowanie cyfrowe bezuderzeniowe, w którym obraz zostaje przeniesiony na podłoże drukowe bez mechanicznego docisku, oraz drukowanie metodą ctpress.
Do metod drukowania bezuderzeniowego, zwanymi również metodami ctprint (angielskie computer to print, od komputera do odbitki drukowej), należą metody: elektrofotograficzne, jonograficzne, magnetograficzne, oparte na wykorzystaniu odpowiednio elektrofotografii, elektrografii i magnetografii, oraz metody natryskiwania farby i termotransferowe.
W metodzie natryskiwania farby, zwanej też metodą ink-jet, na podłoże drukowe jest nanoszona farba w postaci ciągłego strumienia lub pojedynczych kropel. W metodzie ciągłego strumienia krople padają na podłoże tylko w miejscach przewidzianych do zadrukowania (zgodnie z danymi komputerowymi); krople kierowane do innych miejsc są wychwytywane przez urządzenia elektrostatyczne lub magnetyczne. W metodzie pojedynczych kropel zostają wytworzone i przeniesione na podłoże tylko te krople, z których ma powstać obraz drukowy.
W metodzie termotransferowej stosuje się specjalną kalkę pokrytą np. warstwą wosku z odpowiednim pigmentem barwnym, a obraz na podłożu drukowym powstaje przez przeniesienie substancji tworzącej warstwę na kalce za pomocą głowicy termicznej sterowanej programem komputerowym.
Wśród metod ctpress (angielskie computer to press, od komputera do maszyny drukującej) rozróżnia się metody z nieodnawialną oraz z odnawialną formą drukową. W metodzie z nieodnawialną formą drukową na cylindrach maszyny drukowej montuje się folie drukowe składające się z poliestrowego podłoża o właściwościach oleofilowych (tj. przyjmującego farbę drukową; oleofilowość) i naniesionej nań warstwy tytanu, pokrytej żywicą siloksanową o właściwościach oleofobowych (nie przyjmującą farby drukowej; oleofobowość). Promień lasera sterowany programem komputerowym rozkłada w określonych miejscach warstwę siloksanową wraz z warstwą tytanu, co powoduje odsłonięcie oleofilowych elementów podłoża poliestrowego zdolnych do przekazywania farby, a tym samym stanowiących elementy drukujące. Elementy oleofobowej warstwy siloksanowej, które nie ulegly zmianie, stanowią elementy nie drukujące.
W metodzie z odnawialną formą drukową na płytę offsetową (ze stali kwasoodpornej) zostaje przeniesiony obraz ze stykającej się z nią specjalnej folii (kalki) termotransferowej za pomocą głowicy termicznej sterowanej programem komputerowym; kalka jest pokryta warstwą oleofilową, a jej ogrzanie w określonych miejscach powoduje przeniesienie oleofilowego rysunku z kalki na płytę. Po wydrukowaniu nakładu można z formy drukowej zmyć wytworzony obraz i nanieść inny.
Do najważniejszych zalet drukowania cyfrowego bezuderzeniowego należą: stosunkowo niski koszt odbitki drukowej, prawie niezależny od wysokości nakładu, możliwość zmiany rysunku na kolejnych odbitkach oraz drukowania nakładu wg aktualnych potrzeb (łatwość wznowienia drukowania bez ponoszenia dużych kosztów). Największą zaletą metody ctpress jest stosunkowo krótki czas zużywany na przygotowanie formy drukowej i przeprowadzenie procesu drukowania.
Pierwsze urządzenie do bezuderzeniowego drukowania cyfrowego, wykorzystujące metody elektrofotograficzne, opracowano 1990, wkrótce potem powstały urządzenia do metod magnetograficznych i natryskowych oraz (1991) urządzenie systemu computer to press; w następnych latach rozwinięto ich produkcję; zapoczątkowało to szybki rozwój cyfrowych metod drukowania, przewiduje się więc, że 2010 ok. 1/3 wszystkich reprodukcji będzie wykonywana metodami drukowania cyfrowego.
Herbert Czichon
