drukowa forma

drukowa forma,

zbiór elementów drukujących przeznaczony do przenoszenia farby drukowej na podłoże drukowe (papier, tkaninę, folię z tworzyw sztucznych lub metalową i in.) różnymi metodami drukowania.

Rozróżnia się formy drukowe wypukłodrukowe, płaskodrukowe, wklęsłodrukowe i sitodrukowe. Do form drukowych wypukłodrukowych (z wypukłymi elementami drukującymi) należą: umocowany w ramie układ czcionek (skład) lub wierszy linotypowych (linotyp) wraz z kliszami, a także forma chemigraficzna (chemigrafia) i fleksodrukowa (fleksodruk) lub stereotyp; do form drukowych płaskodrukowych (z płaskimi elementami drukującymi) — płyta (lub folia) wykonana z jednego lub kilku metali, a także z tworzywa sztucznego lub innego materiału, odznaczająca się występowaniem na jej powierzchni elementów oleofilowych (drukujących; oleofilowość) i oleofobowych (nie drukujących; oleofobowość), wytworzonych w wyniku obróbki chem. lub dzięki wykorzystaniu właściwości powierzchni; do form drukowych wklęsłodrukowych (z wklęsłymi elementami drukującymi) — metalowy cylinder lub płyta z wytrawionym chemicznie lub wygrawerowanym wzorem; forma drukowa stanowi również umocowana w ramie siatka (np. z włókna jedwabnego lub z tworzywa sztucznego z przepuszczającymi farbę oczkami) stosowana do drukowania metodą sitodruku. Formy drukowe wypukłodrukowe można podzielić na twarde (obecnie stosowane w niewielkim zakresie), do których zalicza się skład metalowy i formy drukowe chemigraficzne, oraz elastyczne — z gumy lub innego elastycznego tworzywa sztucznego, stosowane w metodzie fleksodruku. Formy drukowe płaskodrukowe dzieli się na offsetowe (offset), litograficzne (litografia) i światłodrukowe (światłodruk), a formy drukowe wklęsłodrukowe (wklęsłodruk) — na formy drukowe do drukowania bezpośredniego (klas., autotypijne i półautotypijne) i do drukowania pośredniego (tampondruk).

Herbert Czichon