dokumentów osobistych metoda

dokumentów osobistych metoda, zw. także metodą biograficzną,

socjol. jedna z metod badań empirycznych polegająca na gromadzeniu danych i informacji o życiu społecznym utrwalonych w tzw. dokumentach osobistych, tj. dokumentach, w których opisy pewnych sytuacji społecznej zawierają również osobisty pogląd piszącego na daną sytuację społeczną.

Do dokumentów osobistych zalicza się: autobiografie, pamiętniki, kroniki, listy i wszelkie inne utrwalone wypowiedzi lub relacje, w których znajduje wyraz osobisty stosunek jednostki do przeżywanych przez nią sytuacji społecznych. M.d.o. po raz pierwszy zastosowali W.I. Thomas i F. Znaniecki w pracy Chłop polski w Europie i Ameryce (t. 1–5 1918–20, wydanie polskie 1976), w której, posługując się listami i autobiografiami, opisywali zmiany w postawach, poglądach i sposobach życia chłopów polskich pod wpływem emigracji do USA. Dzięki tej pracy m.d.o. szybko rozpowszechniła się w socjologii amerykańskiej, zachodnioeuropejskiej i polskiej okresu międzywojennego i stała się jedną z głównych metod badań socjologicznych. Poza socjologią m.d.o. posługują się w szerokim zakresie nauki historyczne, etnografia i psychologia.

Bibliografia

J. Helling Metoda badań biograficznych, „Kultura i Społeczeństwo” 1985 nr 3;

Metoda biograficzna w socjologii, red. J. Włodarek, M. Ziółkowski, Warszawa 1990;

O biografii i metodzie biograficznej, red. T. Rzepa, J. Leoński, Poznań 1993.

Biography and Society, ed. D. Bertaux, Beverly Hills 1981.