dobrzyński zakon

dobrzyński zakon, zw. także Rycerzami Chrystusowymi, łac. Milites Christi, fratres de Dobrin, Milites Christi de Prussia,

zakon rycerski;

zał. 1228 lub krótko przed tym rokiem na wzór inflanckiego zakonu Kawalerów Mieczowych w celu prowadzenia walki z Prusami; organizatorem z.d. był bp pruski Chrystian, który 1228 wyświęcił mistrza Brunona i 14 braci; 1228 zakon dobrzyński otrzymał od Konrada I Mazowieckiego i bpa płoc. Guntera pierwsze nadania (m.in. część ziemi dobrzyńskiej); 1235 większość rycerzy zakonu dobrzyńskiego połączyła się z Krzyżakami, pozostałym Konrad I Mazowiecki nadał gród Drohiczyn w celu zwalczania Jaćwingów; po raz ostatni wzmiankowany 1240.