dobra martwej ręki
 
Encyklopedia PWN
dobra martwej ręki,
nieruchomości nie podlegające dziedziczeniu ani alienacji, przede wszystkim kościelne, sporadycznie instytucji świeckich (np. szpitali, uczelni);
od XII w. prawo świeckie ograniczało nabywanie nieruchomości przez kościelne osoby prawne (w Polsce od 1635); po II wojnie światowej, w Polsce nieruchomości stanowiące własność związków wyznaniowych zostały przejęte przez państwo (Fundusz Kościelny); 1989 zniesiono obowiązek uzyskiwania zezwoleń od organów państwowych na nabywanie nieruchomości przez kościelne osoby prawne.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia