dławica piersiowa
 
Encyklopedia PWN
dławica piersiowa, dusznica bolesna, angina pectoris,
zespół chorobowy, przewlekła niewydolność naczyń wieńcowych serca (wieńcowa choroba);
typowy ból wieńcowy ma charakter ucisku lub zaciskania, dławienia, pieczenia, rozrywania, rozpierania, jest umiejscowiony przeważnie zamostkowo; ból może promieniować do karku, okolicy barków, lewego ramienia, dłoni (zwłaszcza 4. i 5. palca), okolicy międzyłopatkowej i żuchwy; część chorych nie ma odczucia bólu: podają oni uczucie duszności, zatykania, inni — uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej. Wyróżnia się 2 postacie dławicy piersiowej: dławicę piersiową stabilną, gdy napady bólu są regularnie wywoływane przez określony bodziec (np. wysiłek fiz.) i dobrze reagują na podanie azotanów; dławica piersiowa niestabilna, niejednorodna klinicznie — jest to wywołany różnymi przyczynami okres dużego nasilenia choroby niedokrwiennej serca, stanowiący bezpośrednie zagrożenie zawałem serca oraz nagłym zgonem. Rozpoznanie dławicy piersiowej opiera się na: wywiadzie, EKG spoczynkowym, wysiłkowym i metodą Holtera, echokardiografii, koronarografii, diagnostyce izotopowej. Leczenie: przyczynowe — usunięcie czynników ryzyka miażdżycy tętnic (zakaz palenia, normalizacja masy ciała, zmniejszenie stresów negatywnych, optymalne ustawienie leczenia cukrzycy, nadciśnienia, hiperlipoproteinemii); objawowe — stabilna dławica piersiowa powinna być leczona ambulatoryjnie, niestabilna jest bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji, ponieważ istnieje duże zagrożenie zawałem serca.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia