detrytus
ekol. drobne szczątki org. pochodzące z martwych organizmów, które uległy rozkładowi;
[łac. detritus ‘roztarty’],
trypton, abioseston,
detrytus
Encyklopedia PWN
występuje w osadach dennych i w glebie; jest źródłem pokarmu wielu organizmów detrytusożernych (np. skąposzczetów, dwuparcy, mięczaków); dzięki nim wchodzi w obieg materii, gdyż organizmy detrytusożerne stanowią z kolei pokarm wielu drapieżców.
