dajka

dajka,

geol. żyła skał magmowych przecinająca skały starsze niezgodnie z ich warstwowaniem;

odznacza się małą szerokością w stosunku do długości; skały tworzące d. (np. diabazy, bazalty) są zwykle odporniejsze na wietrzenie niż skały otaczające, tworzą więc w terenie jakby wały lub groble; największą d. świata jest Great Dyke w Zimbabwe (500 km dł. i 5–7 km szer.).