chwasty,
niepożądane rośliny występujące wśród roślin uprawnych na polach, łąkach, pastwiskach oraz w lasach;
chwasty
Encyklopedia PWN
konkurują z roślinami uprawnymi o składniki pokarmowe, wodę, światło i miejsce; powodują zmniejszenie i pogorszenie jakości plonów; ponadto mogą być roślinami żywicielskimi grzybów chorobotwórczych i szkodników roślin uprawnych; rozróżnia się chwasty fakultatywne — rośliny uprawne, które dostały się na plantacje przypadkowo bądź stanowią pozostałość po poprzednim sezonie wegetacyjnym, np. pszenica w łanie żyta, oraz chwasty właściwe — rośliny dziko rosnące, charakteryzujące się szybkim, bujnym wzrostem, dużą zdolnością przystosowawczą do zmiennych warunków uprawy, wysokim współczynnikiem rozmnażania i znaczną żywotnością nasion; chwasty właściwe obejmują chwasty ruderalne, segetalne i łąkowe; chwasty ruderalne występują wokół budynków i ogrodzeń gospodarskich, na placach składowania, miedzach, rowach itp. (np. pokrzywa zwyczajna, wrotycz pospolity); chwasty segetalne (polowe) rosną na polach wśród roślin uprawnych (chwasty krótkotrwałe, np. żółtlica drobnokwiatowa, gorczyca polna, tobołki polne, chwasty trwałe, np. perz właściwy, skrzyp polny, powój polny oraz chwasty pasożytnicze, np. szelężnik włochaty, kanianka); chwasty łąkowe występują na trwałych użytkach zielonych (chwasty względne — rośliny dziko rosnące na łąkach i pastwiskach, w niewielkich ilościach stanowią pożądany składnik runi, poprawiający wartości smakowe paszy, np. mniszek lekarski, kminek zwyczajny oraz chwasty bezwzględne — dzikie rośliny, które pogarszają wartość paszy, np. oset, sit, lub są trujące, np. szalej jadowity, szczwół plamisty; chwasty zwalcza się kompleksowo różnymi metodami na terenach uprawnych, przez stosowanie właściwej agrotechniki, herbicydów, metod biologicznych i in.
