chryzelefantyna
staroż. technika rzeźbiarska;
[gr.],
chryzelefantyna
Encyklopedia PWN
polegała na stosowaniu złota — chrysós i kości słoniowej — eléphas (stąd nazwa) w posągach montowanych na drewnianej konstrukcji; złota blacha (np. inkrustowana kamieniami półszlachetnymi, pastą szklaną, polichromowana) stanowiła okładzinę szat, włosów i akcesoriów, a płytki z kości słoniowej — twarzy i obnażonych części ciała; w Grecji stosowana od V w. p.n.e. głównie w kolosalnych posągach kultowych, później rzadka, w I w. p.n.e. prawie zarzucona; najwybitniejszym przedstawicielem chryzelefantyny był Fidiasz (Atena Partenos, Zeus Olimpijski); także dzieło wykonane tą techniką.
