choroba z Lyme
 
Encyklopedia PWN
choroba z Lyme
[ch. z laım],
borelioza z Lyme, krętkowica kleszczowa,
choroba wywołana przez krętki Borrelia burgdorferi;
przewlekła, wielonarządowa choroba, przenoszona przez kleszcze (rezerwuarem bakterii są dzikie zwierzęta); występuje u ludzi i niektórych gat. zwierząt, również domowych (np. u psów, koni); w Polsce spotykana dość często; pierwszym, charakterystycznym objawem jest rumień w miejscu ukąszenia kleszcza, stopniowo poszerzający się obwodowo (rumień wędrujący), oraz objawy ogólne, jak gorączka, bóle głowy, zapalenie spojówek, bóle mięśniowe; po pewnym czasie (paru tygodniach lub miesiącach) wystepują zmiany w układzie nerwowym: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu, korzonków nerwowych, porażenia nerwów obwodowych, rzadziej zmiany w narządzie ruchu; w późnym okresie nie leczonej choroby z Lyme (miesiące, lata od zakażenia) pojawiają się zmiany narządowe, np. zanikowe zapalenie skóry, zniszczenie struktur chrzęstnych stawów, porażenia; rozpoznanie — na podstawie stwierdzenia rumienia wędrującego na skórze w miejscu uprzedniego ukąszenia przez kleszcza, potwierdzone badaniami serologicznymi; leczenie antybiotykami. Nazwa od miejscowości Old Lyme (USA), gdzie 1975 została rozpoznana u ludzi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia