ceramiki wstęgowej rytej kultura
 
Encyklopedia PWN
ceramiki wstęgowej rytej kultura,
archeol. kultura wczesnego neolitu środkowej Europy, datowana na 2. poł. V i pocz. IV tysiąclecia p.n.e.;
nazwa od ornamentu w formie rytych linii, układanych w skomplikowane niekiedy wzory, opasujących dookolnie naczynie; wykształciła się w południowo-zachodniej Słowacji i w dorzeczu dolnego Wagu, skąd rozprzestrzeniła się po Basen Paryski na zachodzie, Kujawy na północy, Mołdawię na wschodzie i objęła Węgry na południu; w Polsce liczne skupiska osadnicze w Małopolsce, nad górną i środkową Odrą, w Wielkopolsce i na Kujawach, na ziemi pyrzyckiej i sporadycznie na Mazowszu; kopieniacza uprawa pszenicy, jęczmienia, prosa i żyta (?), chów bydła, świń, kóz i owiec; charakterystyczne długie domostwa słupowe naziemne obok konstrukcji ziemiankowych; zmarli chowani w płaskich grobach jamowych w obrębie osad lub na wydzielonych cmentarzyskach (oprócz Polski); nazwa kultury od charakterystycznego ornamentu rytych wstęg na naczyniach, przeważnie kulistych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia