całkowite wewnętrzne odbicie

całkowite wewnętrzne odbicie,

fiz. zjawisko obserwowane podczas przejścia światła z ośrodka optycznie gęstszego do rzadszego, np. ze szkła do powietrza;

polega na tym, że gdy wiązka światła pada na granicę 2 ośrodków pod kątem α większym od tzw. kąta granicznego α_gr, to nie wnika do drugiego ośrodka (nie ulega załamaniu), lecz całkowicie się odbija od granicy ośrodka (pozostaje w pierwszym ośrodku); wykorzystywane w światłowodach.