całka Stieltjesa
Encyklopedia PWN
całka Stiltiesa z funkcji f(x) względem funkcji φ(x) o ograniczonej wariacji definiuje się jako granicę 
, gdzie T oznacza rozbicie przedziału całkowania [a, b] na przedziały częściowe [xk–1, xk], xk — punkty podziału, ξκ — dowolny punkt odcinka [xk–1, xk]; granicę tę — gdy średnia podziału l(T) dąży do zera oznacza się symbolicznie 
, jeśli w szczególności funkcja φ(x) jest różniczkowalna, to całka Stiltiesa pokrywa się z całką Riemanna
o ile ta ostatnia istnieje; całki Stiltiesa mają szerokie zastosowanie w rachunku prawdopodobieństwa; pojęcie całki Stiltiesa wprowadził Th.J. Stieltjes.
, gdzie T oznacza rozbicie przedziału całkowania [a, b] na przedziały częściowe [xk–1, xk], xk — punkty podziału, ξκ — dowolny punkt odcinka [xk–1, xk]; granicę tę — gdy średnia podziału l(T) dąży do zera oznacza się symbolicznie , jeśli w szczególności funkcja φ(x) jest różniczkowalna, to całka Stiltiesa pokrywa się z całką Riemanna o ile ta ostatnia istnieje; całki Stiltiesa mają szerokie zastosowanie w rachunku prawdopodobieństwa; pojęcie całki Stiltiesa wprowadził Th.J. Stieltjes. 
