byt pierwszy

byt pierwszy,

[łac.],

ens primum,

filozoficzne określenie najdoskonalszego bytu;

w odniesieniu do innych bytów, zawsze mniej doskonałych, złożonych i naznaczonych wielością, byt pierwszy przedstawia się jako ich przyczyna: sprawcza, wzorcza i celowa; byt pierwszy utożsamiano z absolutem, a w porządku teologicznym i religijnym u chrześcijan, żydów i muzułmanów z Bogiem Stwórcą świata.