bylica
 
Encyklopedia PWN
400 gat. roślin jednorocznych, bylin, półkrzewów lub krzewów, rosnących na półkuli północnej, gł. na terenach suchych, stepowych i półpustynnych; w Polsce (na przydrożach, nieużytkach) m.in. byliny: bylica pospolita, A. vulgaris, i bylica piołun, A. absinthium; nie rozwinięte koszyczki kwiatowe (zawierające trującą santoninę) kirgiskiego półkrzewu, bylica rupnik, A. cina, tzw. cytwar, stosuje się przeciw pasożytniczym nicieniom; bylica estragon, A. dracunculus, bylinę (wysokość do 1,5 m) ze wschodniej Europy i północnej Azji, uprawia się na przyprawę (estragon), podobnie jak bylicę boże drzewko, A. abrotanum — krzew (wysokość do 1,5 m) ceniony w starożytności i średniowieczu jako roślina lecznicza. Ziele bylicy piołunu, byliny lub półkrzewu, zawiera substancje gorzkie wzmacniające apetyt oraz olejek eteryczny działający przeciwrobaczo; w większych dawkach powoduje zatrucia; używany też jako przyprawa oraz do nalewek (absynt) i wermutów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia