bydłem handel,
w dawnej Polsce jedna z najważniejszych dziedzin handlu międzynarodowego, obejmująca zwłaszcza woły;
bydłem handel
Encyklopedia PWN
na większą skalę rozwijany od XV w.; w 2. połowie tego stulecia woły stanowiły główny przedmiot handlu z Czechami, wywożono je także do Niemiec; największe rozmiary handel bydłem osiągnął w XVI i na początku XVII w., gdy w latach spokoju eksportowano do 40 tysięcy wołów rocznie; głównym ich dostawcą było Podole, Wołyń, wschodnie połacie województwa ruskiego, Litwa, a także Mołdawia i Węgry; nieznaczne ilości wołów dostarczało Mazowsze; stada, liczące zazwyczaj 100–150 sztuk, pędzono głównie na Śląsk (m.in. na jarmarki w Brzegu, Raciborzu i Świdnicy), do środkowych Niemiec i do Prus ściśle określonymi trasami (tzw. drogi wołowe), np. z Mołdawii przez Śniatyń, Halicz, Rohatyn, Lwów i stąd przez Lublin na Warszawę i Gdańsk, albo przez Przemyśl, Jarosław (tu wielki jarmark bydła), Rzeszów, Kraków, Opole i Wrocław do Niemiec i dalej aż do Norymbergi; od czasów wojny trzydziestoletniej (1618–48) i w 2. połowie XVII w. wywóz bydła z Polski znacznie się zmniejszył; w okresie zaborów bydło rzeźne wywożono z ziem polskich do Prus i na Węgry.
