bunt wójta Alberta
 
Encyklopedia PWN
bunt wójta Alberta,
wystąpienie dużych miast małopolskich (Krakowa, Sandomierza, Wieliczki) przeciwko Władysławowi I Łokietkowi 1311–12;
tłem buntu były ambicje polityczne niemieckiego patrycjatu, co nadało wystąpieniu charakter konfrontacji między Niemcami a Polakami; władze miast, na czele z wójtem krakowskim Albertem, przy poparciu niektórych klasztorów (Miechów, Jędrzejów, Mogiła) i zapewne biskupa krakowskiego Jana Muskaty, wypowiedziały V 1311 posłuszeństwo księciu i jako nowego władcę przywołały Bolesława I opolskiego, nie zyskując jednak szerszego poparcia; VI 1312 oblężony w Krakowie Bolesław poddał się i wyjechał, zabierając ze sobą Alberta; inni przywódcy zostali straceni, wójtostwo krakowskie skonfiskowane, a miasto pozbawione przywilejów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia