broń rakietowa

broń rakietowa,

broń, której działanie polega na wykorzystaniu napędu rakietowego (silnik rakietowy) do przenoszenia wszelkiego rodzaju pocisków rakietowych kierowanych i niekierowanych;

Zastosowanie napędu rakietowego umożliwiło przemieszczanie różnorodnych zespołów bojowych (głowica bojowa) o dużej masie na praktycznie dowolne odległości. Skuteczność działania broni rakietowej zależy gł. od rodzaju i mocy ładunku bojowego, donośność pocisków rakietowych — od rodzaju zastosowanych silników, a ich celność — od precyzji układu kierowania lotem. Broń rakietową zastosowano prawdopodobnie w Chinach już w X w.; w wiekach średnich była stosowana w Europie w postaci pocisków rakietowych zapalających; w czasie II wojny światowej szerokie zastosowanie znalazły sowieckie Katiusze, amer. Bazooka, bryt. Piat, niem. Panzerfaust, Nebelwerfer (odpowiednik Katiuszy), pociski V-2. Upowszechnienie w 2. poł. XX w. broni rakietowej spowodowało zasadnicze zmiany w możliwościach prowadzenia działań bojowych i systemach uzbrojenia wojsk.